روحانی خواب هست و در هپروت جبروت خود ساخته معاهده اتمی .دیپلماسی که بانی اش او نبوده و قبل ازاو مذاکرات در عمان شروع شده و او نقش چندانی در این امر نداشته .او نه تنها تمام تخم مرغهایش را در سبد مذاکرات اتمی گذاشت بلکه این سبد را پشت ویترین کابینه گذاشت .در عرصه های دیگر کاری نکرد و تمام کابینه شده بود ظریف و بس . او برای اینکه در این معادله برای خود وزنی بخرد تلاش کرد جامعه را به نوعی دوگانگی موافقان و مخالفان سوق دهد .او با کمک بازوی ژورنالیستی خود سعی کرد چشم انداز پسا توافق را بسیار چشم گیر نشان دهد مانند پدری که نوزاد خود را رستم نام نهد و بترسد که طفل رستم نام را صدا کند .او فکر میکند اگر سکوت گورستانی بر اقتصاد حکمفرما کند همه خرسند خواهد بود .روحانی چنان درگیر مذاکرات اتمی بود که دستگاه وزارت خارجه دیپلماسی عمومی منطقه ای رابه حریف دشاشه پوش وا نهاد .مشکل بزرگتر تیم اقتصادی واپسگرا و هوچی گرایی اوست این کابینه اقتصادی هیچ برنامه ای منسجم و استراتژی برای اشتغال ورشد اقتصادی و صنعتی و غیره ندارند فقط روی فنر اقتصاد ایران نشسته اند .به دنبال این هستند که با پایین نگه داشتن نرخ تورم چشم آبیها بیایند و با معاهدات استعماری برای او اقتصاد درست کنند .این معضل او بخاطر جایگاه و مبدا رشد او در دستگاه جمهوری اسلامی بوده و با نگاه محافظه کار به اقتصاد مینگرد .اطراف او تیم ناهمگونی تشکیل شده از رسوبات کابینه هاشمی و یا بورژواهای برخواسته از بورس سالاری .فلاکت امر انجایی است که نامه چهار وزیر نگران بورس و سرمایه داران بورس است نه از لشکر مهندسان و دکترها و کارگران و متخصصان ماهر و نیمه ماهر بیکار از سوی دیگر کفه دیگر تیم اقتصادی دنبال هوچیگریست و دکل گم شده و زنجانی صدایی از کار زیر بنایی و روبنایی و سرمایه گذاری در بخش پایین دستی صنعت نفت و گاز در نمی آید .
مشکل کار آقای روحانی در تصمیم گیری حاصل استفاده از داده های کهنه است او نظام آماری و تصمیم گیری زبده ندارد .اتاق فکر او مانند یک کارخانه پوسیده و با ظرفیت ماشین الات بسیار قدیمی و مواد کهنه و تاریخ مصرف گذشته است و نمودار های اجتماعی سیاسی اقتصادی را فقط کپی پیست شده به خورد او میدهند .او به پایگاه رای مردم فقط در روزرای گیری مینگرد وباقی چهارسال را برای خود میخواهد .او زیاد به محول کردن امور به مردم مطمئن نیست و با عینک شدیدا تیره محافظه کارانه مینگرد .اشتباه محاسباتی روحانی این است که ظرفیت داخلی را وانهاده منتظر نیروی خارجی است تا توسعه و رونق بیاید و سرمایه گذار خارجی چون ظرفیت بلااستفاده داخلی را میبیند زیاد رغبت به حضور نمیابد و اگر بیاید دربخش های زود بازده و با حداکثر سودگیری و کم اشتغالی می آید بخشهایی مثل نفرین و وبا طلای سیاه .
تصور او از توریست متعلق به اقلا 50سال پیش است فکر میکند توریست یعنی انگلیسی امریکایی شاید فرانسوی حالا سگ خور آلمانی و بهتر است نیایند چون مشروب میخواهند و لخت و پتی هستند در صورتیکه در شرق اسیا هر سال میلیونها نفر به قشر متوسط و ثروتمند اضافه میشود و چون شهروندان نظم پذیر هستند و با فرهنگ شرقی مطابقت دارند و دروازه پرشیا چه عهد باستانی چه عهد اسلامی مملو از جذابیت هست برای جهانگرد .او فکر میکند اگر مثلا جک استرا بیاید در پل سی و سه پل راه بروند میلیاردها دلار ارز خارجی وارد ایران میشود درصورتیکه اقتصاد وخیم اروپا ظرفیت صدور جهانگرد ندارد و یا گروه های گلخانه ای از بخش الیت مثل قطار پرشیا در دسته های چند ده نفره از افراد مسن را شامل میشود یا گروههای ماجرا جو که با 100 دلار درجیب و یک کوله دنبال ایجاد هیجانند حالا میخواهد جزایر ناشناس باشد یا ایران .کابینه او هیچ تلاشی برای جذب جهانگرد دست و دلبازسنگاپوری چینی هنگ کنگی ژاپنی برزیلی ندارد .او اصلا نمیداند ملزومات توریسم چیست از زنجیره بازاریابی تا لجستیک و رفاهی و گمرکی و الی آخر .
همین تصویر و تصور او در همه جا موج میزند از خودرو سازی ساختمان سازی صنعت معدن تجارت بانکداری مطبوعات او یک بنگاه دار بی تجربه و مغرور هست که حاضر به گفتگو و درخواست کمک از بقیه نیست نه از دانشگاه نه از تجار و کار آفرینان ایرانی داخلی و خارجی .سیاست باری به هرجهت او استرتژی برای شفافیت و خصوصی سازی ندارد.با پروژههای ناتمام و بنگاههای ورشکسته چه خواد کرد او هیچ برنامه ای ندارد چون داده ها انقدر معیوب هستند که او فرصت و جرات تصمیم گیری ندارد او پشت فرمان خوابیده است او یا بزودی تصادف میکند یا فرمان اقتصادی را دیگران از او میگرند چون هم ماشین ماشینی گرانیست هم مملو از مسافر .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر