فرانسه هنگام مذاکرات اتمی تا توانست نقش پلیس بد را بازی کرد .در هنگام تحریمها اولین کشوری بود که سریع بار و بندیل پژو را بست .روابط اقتصادی ایران با فرانسه بعد از پایان جنگ تحمیلی به این طرف همیشه از نوع استعماری بوده و خواهد بود .این کشور با صدور پلت فرم ماشینهای از رده خارج خود به ایران بازار بسیار پرمنفعتی را در طی بیش از دودهه از آن خود کرده و در عین حال که هیچ سرمایه گذاری مستقیمی در صنعت ایران ننموده و صرفا قالبهای فرسوده داخل انبار خود را روانه کارخانجات خودرو سازی ایران مینماید .همین قالبهای پوسیده سبب اتش گرفتن خودروهای 405 تولیدی در سالهای 85 شد و کمپانی پژو کمترین علاقه ای برای ایفای مسئولیت خود در زمین تضمین کیفی خودروها نشده و نمیشود .پژو هیچگاه اجازه نداد تا تولیدات ساخت ایران وارد بازار مصرف اروپا شود چون میدانست تولید با تکنولوژی پایین و فرسوده و فاقد تضمین کیفی میباشد و اصلا جان مردم ایران برایش اهمیت نداشت و اگر اولین آتش سوزی خودرو در کشوری اروپایی اتفاق بیافتد اولا خون ایشان گرنبهاتر از خود ایرانیان است و ثانیا سهام کمپانی پژو کاهش ارزش میافت .عمق فاجعه اینجاست که صنایع هسته ای فرانسه با سرمایه ایرانی شروع به حرکت کرده ولی هیچگاه ایران از این سفره نعمات متنعم نبوده و نخواهد بود .
مناسک دیپلماتیک از نوع دست دادن نشستن و ایستادن طرزقرار دادن پا در هنگام نشستن همه و همه دارای بار معنایی فراوان هستند و از پشت پرده جبهه دوطرف منازعه دیپلماتیک پرده بر میدارند .روحانی در حالی شال و کلاه کرده برای گرفتن عکس یادگاری با اولاند در کاخ الیزه که پیشتر اعلام شده بود این سفر همراه با نهار خواهد بود برای نشان دادن چهره نادم فرانسه از برای اینهمه دشمنی با منافع ملی ایران ، ظاهرا قرار بوده این نهار دیپلماتیک همراه با صرف مشروب باشد که معمولا در مورد کشورهای اسلامی این کار صورت نمیگیرد و فرانسه کشوری است که از دیر باز درخاوریانه عربی و آفریقایی بوده و از پروتکلهای دیپلماتیک کشورهای اسلامی آگاه است و فضای رقابت سیاسی داخل ایران را هم میشناسد .پس اتوماتیک وار دستگاه وزارت خارجه خواستار رفع این امر میشود و فرانسه گستاخانه جواب میدهد غذایی درکار نیست و اگر خواستید یک صبحونه دور همی میزنیم که مورد موافقت هیات ایرانی قرار نگرفته و روحانی صرفا 2 ساعت در کاخ الیزه مهمان اولاند هست و احتمال زیادتر شیطنت هایی حین این دیدار نیز صورت خواهد پذیرفت .این یعنی روحانی باید با شکم گرسنه زحمت رفتن به پاریس را بکشد و برگردد.امیدوارم در این سفر قراردادهای یک طرفه دیگری با این کشور امضا نشود که قاتل جان و مال و منافع ملی و ذخایر زیرزمینی ایرانیان گردد و مایه درس عبرت در کتب درسی تاریخی ایرانیان .
از اوایل سالهای دهه 70شمسی نوعی دیدگاه در دستگاه دیپلماسی ایران شکل گرفت که دادن منافع پرسود در حکم رشوه به کشورهای اروپایی عضو شورای امنیت سازمان ملل از انها دوستی برای روز مبادا میسازد در حالیکه روز مبادا آمد و گذشت و همین فرانسه بی چشم و رو ایران را نه تنها تحریم کرد بلکه بیشترین فشار را وارد کرد و خنجر را تا دسته در کالبد منافع ملی ایران فرو کرد .کشورهای اروپایی دیگری نیز وجود دارند که قابل اعتماد تر هستند و سطح تکنولوژی نسبتا قابل قبولی دارند که میتوانند به صنعت ایران عرضه دارند و این روابط پایدارتر خواهد بود و هر گونه توسعه روابط اقتصادی با فرانسه و انگلستان در حکم سرمایه گذاری در گیوتینی خواهد بود که در سالهای اتی به قصد سر بریدن منافع ملی کشورمان استفاده خواهد شد و آزموده را آزمودن خطاست .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر