در دهه 40 و پنجاه هجری شمسی دنیا سرمایه گذاری زیادی روی ایران کرد و مدام ایران را رصد میکرد که به عنوان اولین کشور جهان سوم در ادبیات انزمان یا به قول امروزیها کشور در حال توسعه به قافله کشورهای توسعه یافته اضافه شود و شاه ایران را به عنوان نماینده این جریان میستود .ولی بنیان تفکر کمونیستی آرام آرام در بدنه دانشگاهی و صنعتی ایران نفوذ پیدا کرد .ایرانیان به لحاظ جنبش ملی شدن صنعت نفت و کودتای 28 مرداد و نقش امپریالیستی امریکا در زمان جنگ سرد در صدد انتقام بودند ولی اینجا توده ایران یک اشتباه مرتکب شد و تحت تاثیر دیدگاه های کمونیستی امریکا را برابر جهان سرمایه داری درنظر گرفت وبه لحاظ قدرت گیری چپ اسلامی در ایران همزمان با جنگ با آمریکا به تبلیغ علیه سرمایه داری خو گرفت و امریکا نیز خوشحال از این امر بود چون آمریکا به نوعی حافظ جریان سرمایه داری در آشفته بازار دوران جنگ سرد بودو سرمایه داری از ترس کمونیسم دیوانه به آمرکی پناه آورده بود .با اوج گرفتن جریان چپ در ایران دولت تصمیم گرفت راه جهان سرمایه داری نیز سد کند .جریان سرمایه داری که غیر ایدئولوژیک هست و در یک بازی برد برد قرار دارد و برایش بین چین و آمریکا فرقی ندارد .لذا پس از این جنگ اعلام نشده ایران به جهان سرمایه داری انها تصمیم گرفتند از تنها ابزار باقی مانده علیه ایران استفاده کنند و به ناچار تحت لیسانس امریکا با ایران در مدیا های خود بتازند .دنیا برای اولین بار به سختی تلاش کرد تا ا ز مردمان ایران زمین و نه حتی از نظام ایران انتقام بگیرد و کارخانه اهریمن سازی انها با سرعت بیشتر شروع به یورش به یکی از بزرگترین تمدنهای بشری نمود .و شرق مهمان نواز ،دنیای عرفان غذاهای لذیذ ،سرزمین هزار و یکشب و کوروش کبیر ،سرزمین پسته و فرش و شعر و تمدن ، پرشیای ناجی کتب دینی مسیحیت و یهود ، را به کناری نهاد و حتی تصمیم گرفت در نزد افکار عمومی دنیا بین پرشیا و ایران تفاوت قائل شود و تصویری از ایران حتی الامکان مخابره نکند و اگر مخابره میکند یا خشن باشد یا ضد تمدن غرب .و برای اینکه ذائقه تمدن غربی به دستاویزی شرقی به هر حال نیاز دارد و بالعکس تصمیم گرفت تمدن شرق دور و حتی هند را جای ایران نزدیکترین پناهگاه تاریخی غرب به شرق جا بزند .حتی اگر به ناچار تصمیم میگرفتند از ایران تصویری درتلوزیون نشان دهند به پرت ترین و ناکجا آبا دترین جای ایران میرفتند.مکان جایی در بیابان ایران بدون زمان یک دکه کوچک اغذیه فروشی و یک پیرمرد ازتاریخ پارینه سنگی و تمام مظاهر تمدنی گاهی در یک موتور سیکلت در حال حرکت در پهنه بیابان ایران خلاصه میشد .
این ماجرا ادامه داشت تا اینکه آمریکا ناامید از جنگی بی حاصل در عراق و افغانستان و قدرت گیری ایران تحریمهای بی سابقه ای را علیه ایران ترتیب دادتحریمهایی که اخرین اقدام جهان غرب برای رویاروئی با این شرقی پیشتازنده بود .ولی در کمال ناباوری دید ایران اگر چه آسیب دیده در عین حال زنده هست و تازه چند جنگ را هم در خاورمیانه مدیریت میکند و از زمین تا آسمان با کره شمالی متفاوت است .پس حس کنجکاوی افکار عمومی غرب به ایران جمع شد که اگر ایرانیها همان آدمهای عصر سنگواره در دنیای رسانه غرب هستند چگونه از بین نمیروند چگونه پهپاد آمریکایی را شکار کردند چگونه صنعت هسته ای و موشکی دارندو چگونه یک اقتصاد داخلی دارند که بانفت 40 دلاری و تحریم نمیمیرد و با شش دولت دنیا دوسال تمام مذاکره میکنند و تنها نیروی پای کار جنگ با داعش هستند پس یک جای کار میلنگد لذا اگر بزرگترین رسانه تصویری دنیا یعنی یوتیوب رصد کنید تا دوسال پیش باید باذره بین یک ویدئو رنگ ورو رفته پیدا میکردید حالا هر روز یک ویدئو جدیدمنتشر میشود چون حس ششم دنیای غرب تحریک شده که اینجا چه خبر هست .از طرفی دیگرجهان سرمایه به عنوان یکی از خالص ترین پارامترهای اقتصادی اصلا ایدئولوژیک نیست و برای همین هست تا حالا دوام آورده برای او فرقی بین گنگسترهای قرن 18 تگزاس و یا اعراب جنگجوی صحرای حجاز نیست هر جا بتواند سود در بیاورد می رود و عاشق چشم ابروی آبی و قهوه ای و بادامی نیست اگر چین با جمعیت فراوان و منضبط بتوانند برای او سود اور باشند میرود سمت انها اگر ایران با داشتن مواد معدنی و دسترسی به بازار مصرف و نیروی ماهر و قدرت کنترل بر خاورمیانه بی دولت چشم انداز داشته باشد چرا که نه .لذا هنوز جوهر برجام خشک شده و نشده بازرگانان در راه تهران وشهرهای دیگر هستند و به حرف هیچ کسی هم گوش نمیدهند ترجیح اینست که از دست گسل زلزله بدهی 18 تریلیون دلاری امریکا به زمین محکمتری برسند .لذا هم ما شوکه شده ایم که چه خبر است .برندهای مختلف همه در راه ایران با عجله پارسال دوست امسال آشنا .حتی دولت ایران شوکه شده و نمی داند چه خبر هست این شو ک دولت بزودی به بدنه اجتماعی سرایت میکند .نگران نباشید اینها پناهنده های اقتصادی هستند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر