در پست قبل گفتم که تیم روحانی سازمان مدرنی ندارد ووصله های جداگانه از جزایر جداگانه هست بدلیل نداشتن پایگاه اجتماعی.حتی محمود احمدی نژاد با تمام کاستیها توانایی سازماندهی وتئوری سازی را به صورت بدوی دارا بود .یعنی قادر بود اشتباه کند و از اشتباه کردن نهراسد بنابراین میتوانست در تیم خود از فرهاد رهبر تا بهمنی تا پژویان را گرد آورد تا با جسارت خوب و بد را آزمایش کنند هرچند به دلیل شکل نامنظم و نامنسجم و بلند پروازی و بی انضباطی در میان مدت او همچنان کارنامه اقتصادی بدی خواهد داشت ولی در بلند مدت بدلیل آزاد کردن پارامترهای اقتصادی میتواند از کارنامه خود دفاع کند .
روحانی با تاکید بر فرایند گلخانه ای تصمیم گیریها در جزایر متضاد توانایی اجماع را ندارد و هر انچه کند در میان مدت و دراز مدت پوینت منفی برای او خواهددداشت .
رسمی است که میگویند ایرانیها فاقد حافظه تاریخی هستند هرچند من زیاد بر این فرضیه در میان توده مومن نیستم ولی اعتقاد صددرصد دارم که دستگاه بروکراسی مدرن ایران هیچگاه حافظه و بایگانی و پردازش درستی نداشته و ندارد چه در عهد ناصری چه درزمان پهلوی و چه زمان جمهوری اسلامی .برای روشن شدن موضوع ناچار هستم فلش بک بزنم به سالهای بعد از جنگ تحمیلی وریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی .هاشمی رفسنجانی برای شروع پروژه بازسازی اقتصادی از گرفتن وامهای خارجی آغاز کرد و بسته های صندوق بین المللی پول .سازمان تیم اقتصادی رفسنجانی هرچند کاستی هایی داشت ولی انسجام و ایمان کامل را به مثابه یک تیم داشت .هاشمی با پیاده سازی بعضی از پروژه های تعریف شده درابتدای دهه پنجاه شروع کرد .سعی کرد بودجه جاری را کم کند و بر بودجه عمرانی اضافه کند بر دو صنعت خودرو و ساختمان سازی خر پاهای بنای اقتصادی بعدداز جنگ را بالابرد بدین صورت که تا 70 درصد قرار دادهای چند ساله را به قطعه سازان خودرو وام داد تا نهاده های تولید را ایجاد کنند وپایه های یک صنعت را بنا نهاد که به خوبی چارچوب اقتصاد ایران را بنا گذاشتند .پایه هایی که تا همین الان درمقابل سخت ترین زلزله تحریمها مقاومند .اوموفق شد حتی شاخص تولید ناخالص ملی را از زمان پهلوی هم بالاتر ببرد و موتور اقتصاد گرم بود و جانهایی را که آفتاب بهاری نوازش داده بود را به شادی و پویایی وا میداشت .این روند میرفت تا به فرجامی شیرین برسد و قند در دل صنعت و اقتصاد ایران آب بیاندازد که با تصمیم یکسان سازی نرخ ارز ناگهان به اولین مانع سخت برخورد کرد واز امواج این تصادف همه قشر متوسط و فعالان تولیدی که موتور توسعه هستند شوک زده شدند وهر چه گذشت بر سنگینی جو اضافه شد و گسل اجتماعی را پدیدار اورد که تا هم اکنون هویدا هست و این گپ بیشتر بیشتر میشود .این تصمیم درست در زمان نادرست سبب ایجاد جبهه ها و نحله های سیاسی و فرهنگی بسیاری شد و هاشمی هیچگاه نتوانست از سنگینی بار پروژه شکست خورده یکسان سازی نرخ ارز بیرون بیاید .
اما برگردیم به زمان کنونی روحانی برای جلب رضایت سرمایه گذار داخلی و خارجی باید رانتها ی سیستماتیک اقتصادی را حذف کند و هم دولت خودش را از زیر هزینه های کمرشکن آزاد تر کند وبرای این امر وبالابردن شاخص شفافیت یکی از اولین کارها یکسان سازی نرخ ارز به صورت شناور است هرچند شاید بر اساس تلاطمات سیاسی دولتهای آینده قادر نباشند ارز مورد نیاز این پروژه را تامین نمایند ولی برای آینده مورد پیش بینی با پارامترهای کنترل شده دولت نیاز دارد تا تکلیف نرخ ارز و حاملهای انرژی را روشن کند تا سرمایه گذار با ریسک کمتری وارد گود بشود .مدتهای مدیدی است رییس کل بانک مرکزی از یکسان سازی نرخ ارز خبر میدهد .جامعه ایران به خصوص قشر اقتصادی و پایوران تولید و تجارت به این امید زمستان تحریم و رکود را به سر میکنند تا بهار رفع تحریمها و رونق بیاید و مانند یک فنر جمع شده میباشند تا انرژی نهفته خود را آزاد کنند .آزاد سازی نرخ ارز و حاملهای انرژی در شرایطی که موتور توسعه و رشد اقتصادی گرم شده به مثابه آب سردی خواهد بود بر آتش در حال گداختن اقتصاد فردا . و صنعت وتولید ایران را اخته خواهد کرد و سرمایه گذار خارجی را فراری خواهد دادو جنین توسعه در دم سقط خواهد شد و جامعه باز نیروهای رادیکال تری تولید خواهد کرد .پس واجب است دستگاه تنبل اقتصادی دولت زمان را بیشتر از این از دست ندهد و دست به آزاد سازی ارز و حاملهای انرژی بزند چون جامعه اکنون به لحاظ روحیه ای زودتر و بهتر میتواند از نقاهت این جراحی رهایی یابد و با یک بنیه قوی تر به استقبال پسا تحریم برود .نفت از چند ماه پیش در کانال 40 دلاری است و برای ماههای آبنده این روند پیش بینی میشود پس بهترین زمان است که یکبار برای همیشه نرخ حاملهای انرژی آزادشود و جلوی رانت این قسمت هم گرفته شود .امیدوارم تیم دکتر روحانی شهامت این تصمیم مهم را داشته باشند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر