پارادوکس عجیب امپراطوری جمهوری اسلامی ایران و مستعمراتش

شوخی روزگار و طبیعت را ببین حالا دیگر چه بخواهیم چه نخواهیم امپراطوری شده ایم هرچه هم داد و فریاد بزنیم نه ما امپراطوری نیستیم ولی دنیا به این مجموعه یک اسم میده انهم امپراطوری .حالادیگر از ملک سلمان و نتانیاهو تا دونالد ترامپ و اردوغان  و استراتژیستهای مطرح از فریدمن تا برژینسکی اتفاق نظر دارند و به طعنه همیشه این نکته را گوشزد میکنند البته پر بیراه نمی گویند مملکتی که  بتونه 6 کشور مهم دنیا را تا دوسال شبانه روز سر میز مذاکرات نگه داره .سرباز از آسیای مرکزی به جنوب غربی ببره .5 سا ل از متحد خودش دفاع کند  و یک پای جنگ جهانی سوم به مرکزیت خاورمیانه باشه خوب اسمش امپراطوری هست چه خوشمون بیاد  چه نیاد   از هرات تامدیترانه از سرخس تا باب المندب حالا میخواد اسمش اتحاد جماهیر شوروی باشه ،بریتانیای صغیر یا فرانسه و زیاد چیز عجیبی نیست چون فلات ایران اصولا  در طول تاریخ Empire Maker بوده .

تا اینجای کار مشکلی نداریم که کشور ایران بنابر برخی پایه های قوی بخواهد بلوک قدرت باشد .مشکل اینجا پدید می آید که جمهوری اسلامی به عنوان وارث امپراطوریهای قدیمی یک پارادوکس بزرگ درون خودش دارد یعنی در مستعمراتش به نوعی آزادی اجتماعی و حتی رگه های رقیقی از سکولاریسم پایبند است و از آن به سختی دفاع میکند .مثلا نصر الله به خوبی با جامعه مسیحیان لبنان پیوند خورده و مزاحم آزادیهای اجتماعی آنان که نیست حتی به شیعیانش هم کاری در این زمینه ندارد و اصولا شیعه در تناسب با سنت از نوعی تساهل ذاتی برخوردار است .

 یا مثلا سر کار خانم اسما اسد خیلی شیک و با کلاس به اصطلاح فرنگی ها گورجس هستند و تمام دعوای اسد با مخالفان اش سر همین آزادی اجتماعی است  و داعش و احرام الشام و النصره دنبال این هستند که نسخه اسلام حجاز را پیاده کنند که این با مذاق اسد و بالتبع نظام جمهوری  اسلامی ایران نمیخواند که زن به بردگی برود و به نوعی طرفدار خوشپوشی و خوش نوشی هستند 

.حالا بر عکس در قلب این امپراطوری اوضاع بر عکس است و نظام دنبال پوشش و حجاب و این امور است .و قطعا تاریخ  این مورد را به عنوان پارادوکس امپراطوری ایرانی قرار خواهد داد .ولی حالا سیدحسن نصر الله  بد ، اه ، جیز ولی انصاف هم خوب چیزیست طرف هم دارد یک کشور را اداره میکند هم مردمش شیک میگردند حالا رگ  عشیره ایتان باد نکند که عرب و عجم .خوب بالاخره انسان ها از روی دست همدیگر نگاه میکنند و یاد میگیرند و به بهسازی امور میپردازند .تاریخ سراغ ندارد امپراطوری با استاندارد دوگانه در برابر شهروندانش و تمام ساکنین امپراطوری باید از نوعی استاندارد عادلانه برخوردار باشند وگرنه تضاد ساختاری درپیکره سامانه باقی خواهد ماند که موجب مشکلات آتی خواهد شد .